آئین مستان

ای آشنای در سفر ما ز سفر بیا

آمد ز داغ هجر تو جانم به سر بیا

در آرزوی یک قدم عاشقانه ات

در خون نشسته چشم منه خون جگر بیا

آواره ی دیار پریشانیم ببین

هستی اگر زحال دلم با خبر بیا

در بستر فراق تو از پا فتاده ام

 آقا شبی به دیدن این محتضر بیا

در سوگ مادر تو به ماتم نشسته ایم

 هر شب زغصه نوحه گرم تا سحر بیا

شب غمم را سحر نیامد

ز آفتابم خبر نیامد

امید دل از سفر نیامد

به دیده ام اشک به سینه ام آه

بقیه الله بقیه الله

فراق برده زدل شکیبم

تویی حبیبم تویی طبیبم

به تنگ آمد دل غریبم

زطول غیبت زعمر کوتاه

بقیه الله بقیه الله

به لب دعایم به سینه آمین

منم ضعیف و غم تو سنگین

به دیده دارم سرشک خونین

به سینه دارم شرار جانکاه

بقیه الله بقیه الله

به زخم دلها دواست مهدی

به درد جانها شفاست مهدی

کجاست مهدی کجاست مهدی

که گشته روزم غروب بی ماه

بقیه الله بقیه الله

شراره ریزد زبیت داور

بیا که تنهاست هنوز حیدر

بیا که سوز سینه حیدر

کند دعایت به هر سحرگاه

بقیه الله بقیه الله

شب مدینه سحر ندارد

دگر مدینه قمر ندارد

مگر که زهرا پسر ندارد

زحال مادر تو هستی آگاه

بقیه الله بقیه الله

به مادر بی قرینه بنگر

به زخم مسمار و سینه بنگر

به کوچه های مدینه بنگر

که چشم زهراست هنوز در راه

بقیه الله بقیه الله

به کوچه های مدینه بنگر

که چشم زهراست هنوز در راه

به یک نگاه تو بیمار می شود دل من

به یک کرشمه گرفتار می شود دل من

برای درک حضور تو ای گل نرگس

همیشه راهی گلزار می شود دل من

به شوق دیدن روی تو صبح آدینه

رفیق دیده ی بیدار می شود دل من

چه اشتیاق عجیبی چه حالتی دارد

سحر که منتظر یار می شود دل من

بیا که از غم هجر تو یا اباصالح!

اسیر غصه ی بسیار می شود دل من

سرور دل به ظهور تو بستگی دارد

بیا که بی تو عزادار می شود دل من

غروب جمعه که دل ها همیشه می گیرد

ز هر چه غیر تو بیزار می شود دل من

به یاد غربت یاس علی که می گریم

قسم به لاله سبکبار می شود دل من

قسم به چشم پر اشک حسن در آن کوچه

که خون ز قصه ی مسمار می شود دل من

حدیث هیزم و در، چون به خاطرم آید

شبیه چشم تو خون بار می شود دل من

مگر به گریه کنم عقده های دل خالی

و گر نه خسته ز گفتار می شود دل من

وقتی به نگاهت خبری داشته باشم

باید دل آشفته تری داشته باشم

از دوره ی طولانی هجران تو بگذار

تا درد دل مختصری داشته باشم

آخر چه شود تا كه به دریای فراقت

بر ساحل وصلت گذری داشته باشم

بر دامن تو دست توسل زدم آقا

تا خیمه ی سبزت سفری داشته باشم

در حق من ای یوسف زهرا تو دعا كن

در فاطمیه چشم تری داشته باشم

بهار می رسد از راه آن زمانیکه

رسد از کعبه انا المهدی تو بر گوشم

سیاهی دلم از تو اگر چه دورم کرد

میان روضه ولی با تو زود می جوشم

بدون روضه ببین دست های سینه زنت

گرفته زانوی غم را میان آغوشم

هزار شکر که تا چند سال عیدم را

برای مادرت از ابتدا سیه پوشم

بقیع گریه کن روضه های مادر توست

کنار تربت زهرا نکن فراموشم

یا صاحب الزمان

نشاط عید هم از دوریت غم انگیز است

بیا که اگر تو نباشی بهار پائیز است

چگونه خنده کند آنکه در فراق رخت

همیشه کاسه ی چشمش ز اشک لبریز است

به رو نمای جمالت چه آورم با خود

که جان هر دو جهان در بهاش ناچیز است

**********

گلها همه با اذن تو بر خواسته اند

از بهر ظهور تو خود آراسته اند

مردم همه در لحظه ی تحویل

بی شک اول فرج تو از خدا خواسته اند

**********

ای کاش در امر فرج تعجیل گردد

سال فرج بر لحظه ای تبدیل گردد

مولای عالم مهدی زهرا بیاید

تا در کنارش سال ما تحویل گردد